بله، احتمال برگشت ارتودنسی وجود دارد. پس از درمان ارتودنسی، اگر به درستی نگهداری و مراقبت از دندان‌ها و فک‌ها ادامه داده نشود، دندان‌ها ممکن است به حالت قبلی خود بازگردند. این پدیده به عنوان برگشت ارتودنسی شناخته می‌شود. برای جلوگیری از برگشت ارتودنسی، باید درمان ارتودنسی را به درستی انجام داده و پس از آن، دستورالعمل‌های دقیقی که توسط ارتودنتیست شما ارائه شده است را دنبال کرد.

ارتودنسی در بزرگسالی به همان صورتی که در دوران کودکی و نوجوانی انجام می‌شود، انجام می‌شود. با این حال، در بزرگسالی برخی افراد ممکن است به دلایلی مانند مشکلات فنیکی یا اختلافات در قوس‌های دندانی به دنبال درمان ارتودنسی باشند، به علاوه در بزرگسالی ممکن است نیاز به درمان‌های جراحی ترمیمی باشد.

ارتودنسی نامرئی یا “اینویزالاینر”، یکی از روش‌های درمانی برای اصلاح استقامت دندان‌ها و ترمیم ظاهر دندان‌های فرو رفته است. با استفاده از این روش، برای اصلاح مشکلات ارتودنسی، از سری برداشتنی از طرح‌های شفاف و سفت و انعطاف‌پذیری استفاده می‌شود که به اندازه دقیقی به دندان‌های بیمار پیشنهاد می‌شود.

درمان ارتودنسی برای بزرگسالان شامل بررسی دقیق دندان‌ها، فک‌ها و لثه‌ها، تهیه مدل دندان‌ها، بررسی رادیوگرافی و عکس‌های پانورامیک و سایر تصاویر پزشکی مربوط به دهان است. پس از بررسی‌های اولیه، دندان‌پزشک متخصص ارتودنسی تصمیم می‌گیرد که آیا درمان ارتودنسی برای بیمار مناسب است یا نه.

اگر درمان ارتودنسی برای بیمار مناسب است، دندان‌پزشک یک طرح درمانی مشخص می‌کند. این طرح شامل نوع دستگاه ارتودنسی، مدت زمان درمان و نحوه نگهداری پس از درمان است. برای بزرگسالان، انواع دستگاه‌های ارتودنسی شامل دستگاه‌های ثابت، دستگاه‌های متحرک و دستگاه‌های شفاف (Invisalign) هستند.

مدت زمان درمان ارتودنسی برای هر فرد متفاوت است و بستگی به شرایط دندانی و فکی فرد دارد. عواملی مانند میزان انحراف دندان‌ها، چگونگی قرارگیری دندان‌ها در فک‌ها، میزان تغییری که نیاز است در دندان‌ها ایجاد شود، نوع دستگاه ارتودنسی و نحوه همکاری بیمار با دندانپزشک ارتودنتیست، موثر بر طول درمان هستند.

معمولاً برای شروع درمان ارتودنسی، باید تمام دندان‌های دائمی فرد در حال رشد باشند و در جایگاه نهایی خود قرار گرفته باشند. این در حدود ۱۲ تا ۱۴ سالگی هنگامی که دندان‌های دائمی به جایگاه نهایی خود می‌رسند، است. با این حال، در برخی موارد، ارتودنسی در سنین پایین‌تر نیز می‌تواند انجام شود، به شرطی که دندان‌های دائمی فرد کاملاً بروز شده باشند و در جایگاه نهایی خود قرار داشته باشند.